Kandydat na lek biologiczny na bazie allogenicznych mezenchymalnych komórek macierzystych stosowany w iniekcjach dostawowych. Przeznaczony do leczenia zapalenia stawów u koni.
W Bioceltix pracujemy nad lekiem biologicznym zawierającym allogeniczne mezenchymalne komórki macierzystych izolowane z tkanki tłuszczowej koni. Lek klasyfikowany jako produkt somatycznej terapii komórkowej jest obecnie na etapie zaawansowanych prac związanych ze skalowaniem procesu wytwarzania w produkcji farmaceutycznej. Substancją czynną leku jest zawiesina żywych allogenicznych mezenchymalnych komórek macierzystych.
BCX-EM będzie czystą mikrobiologicznie zawiesiną żywych allogenicznych mezenchymalnych komórek macierzystych stosowaną w iniekcjach parenteralnych. Wskazanie terapeutyczne obejmować będzie kulawiznę, wywołaną stanem zapalnym stawów, powstałą na skutek nadmiernego obciążenia układu lokomotorycznego. Planowane jest również rozszerzenie zastosowania produktu leczniczego do leczenia uszkodzenia ścięgna zginacza powierzchownego palców (SDFT, Superficial Digital Flexor Tendon) oraz ścięgna zginacza głębokiego palców (DDFT Deep Digital Flexor Tendon) powstałych wskutek kontuzji. Innym zastosowaniem leku będzie wspomaganie regeneracji tkanki kostnej uszkodzonej w wyniku złamania kości. Głęboko mrożony BCX-EM przeznaczony będzie do zastosowania wyłącznie przez lekarza weterynarii, dostępny od ręki i gotowy do podania bezpośrednio po rozmrożeniu.
Działanie leku BCX-EM w leczeniu zapalenia stawów u koni bazuje na immunomodulujących właściwościach MSC, które modulując środowisko zapalne, hamują intensywną proliferację limfocytów T i B oraz indukują odbudowę uszkodzonych struktur tkankowych.
Obok immunomodulujących właściwości MSC, komórki te wykazują również zdolność do indukowania procesu odbudowy kości, przyspieszając proliferację osteoblastów i mineralizację nowo uformowanej macierzy kostnej.
Szacuje się, że od 20% do nawet 30% populacji koni cierpi z powodu zapalenia stawów, które manifestuje się obniżoną sprawnością lokomotoryczną oraz kulawizną zwierzęcia. W większości przypadków towarzyszą temu zmiany zwyrodnienia stawów, gdzie uszkodzona mechanicznie tkanka chrzęstna wywołuje odpowiedź immunologiczną w postaci bólu. Obserwuje się to szczególnie u koni sportowych, u których odsetek osobników cierpiących z powodu zapalenia stawów jest najwyższy spośród koni użytkowych. Wynika to z wysokiego obciążenia stawów podczas treningów i zawodów oraz zazwyczaj krótkiego czasu przeznaczonego na regenerację. Należy zwrócić uwagę, że u koni zwyrodnienia stawów mają często ciężki przebieg. Z kolei do najczęstszych kontuzji u koni wyścigowych i skaczących przez przeszkody zalicza się uszkodzenie ścięgna zginacza powierzchniowego palców (SDFT, Superficial Digital Flexor Tendon) oraz ścięgna zginacza głębokiego palców (DDFT Deep Digital Flexor Tendon).
Budowa układu lokomotorycznego konia utrudnia naturalną regenerację tkanki – nie ma możliwości długotrwałego unieruchomienia kończyny w celu zrośnięcia się fragmentów zerwanego ścięgna.
Podobnie jest w przypadku złamań kości, ich regeneracja jest również mocno ograniczona z uwagi na brak możliwości unieruchomienia złamanej kończyny. Z tego względu choroby ścięgien oraz złamania kości u koni bardzo często kończą się eutanazją zwierzęcia.
Na rynku nie ma skutecznych leków pozwalających na pełen powrót do zdrowia po zerwaniu ścięgien kończyn. Leczenie kulawizny wywołanej przewlekłym stanem zapalnym sprowadza się głównie do stosowania steroidowych lub niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Chirurgiczne zespolenia ścięgien są nietrwałe, a powstająca blizna znacznie pogarsza właściwości mechaniczne tkanki.
W przypadku złamań kości nawet zespolenia wykonane śrubami ortopedycznymi są niewystarczające by wytrzymać duże siły nacisku, na które narażona jest złamana kończyna konia.
Kandydaci na leki