Kierunki rozwoju w technologii komórek macierzystych

Na ile nauka poznała mechanizmy działania MSC? Czy da się zastąpić żywe komórki macierzyste bez utraty efektu terapeutycznego? Czy można je suszyć zamiast zamrażać?

Obecnie w największej publicznej bazie zarejestrowanych jest około 500 badań klinicznych w różnej fazie, wykorzystujących mezenchymalne komórki macierzyste z różnych źródeł. Mezenchymalne komórki macierzyste wykorzystywane są w badaniach nad leczeniem m.in.:

• chorób układu lokomotorycznego
• schorzeń hematologicznych
• choroby przeszczep kontra biorca (GVHD)
• cukrzycy
• choroby wątroby nerek i płuc
• schorzeń sercowo-naczyniowych
• chorób neurologicznych

Liczne badania udowodniły, że leczenie z zastosowaniem MSC jest skuteczne i przede wszystkim bezpieczne, co stanowi mocną przesłankę do szerokiego wprowadzenia tego rodzaju terapii na rynek. Dane pochodzące z badań klinicznych prowadzonych na ludziach dostarczają jednocześnie cennych informacji dla rozwoju produktów leczniczych na bazie komórek macierzystych przeznaczonych dla zwierząt (cell based medicinal product for veterinary use).

Wiele zespołów badawczych na świecie pracuje nad wyeliminowaniem konieczności stosowania żywych komórek macierzystych. Alternatywą ma być opracowanie metody pozyskiwania z żywych komórek kompozycji substancji biologicznie aktywnych. Tu naukowcy napotykają szereg wyzwań w związku z skomplikowanym charakterem pracy z żywym materiałem biologicznym i związanymi z tym trudności. To m.in.:

• zmienność osobnicza komórek,
• wrażliwość MSC na otaczające bodźce,
• ograniczone możliwości monitorowania procesów zachodzących w komórkach,
• nie do końca poznane mechanizmy działania MSC.

W Bioceltix uważamy, że wyzwania są po to, żeby się z nimi mierzyć.

• Ze względu na immunomodulujące właściwości MSC planujemy rozszerzyć zakres stosowania MSC o choroby autoimmunologiczne, stanowiące wciąż duże wyzwanie z punktu widzenia lekarzy weterynarii.
• Pożądanym kierunkiem działu badawczo‑rozwojowego jest także technologia liofilizacji żywych komórek macierzystych. Technologia ta pozwalałaby na suszenie żywych komórek w taki sposób, aby zachować w pełni ich funkcjonalność po ponownym uwodnieniu. W rezultacie oznaczałoby to rewolucję w procesie transportu oraz przechowywania, a tym samym dostępności komórek przeznaczonych do terapii w klinikach i lecznicach.